Ο Πύρρος Δήμας δημοπράτησε, μέσα από τη δημοφιλή τηλεοπτική εκπομπή Cash or Trash, την Ολυμπιακή Δάδα του, προκειμένου να στηρίξει τα «Παιδικά Χωριά SOS», συγκεντρώνοντας το ποσό των 10.200€.
Η αντίδραση της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής (ΕΟΕ), που έσπευσε να καταδικάσει την ενέργεια αυτή, μοιάζει άστοχη έως και αυτοϋπονομευτική.
Όλοι γνωρίζουμε ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες, στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε χορηγούς, διαφημιστικά συμβόλαια, εμπορικά δικαιώματα και merchandising.
Αν, λοιπόν, η χρήση των Ολυμπιακών συμβόλων για «προώθηση» ή «εμπορευματοποίηση» θεωρείται από την ΕΟΕ μη αποδεκτή, τότε πώς δικαιολογείται η παρουσία χορηγών όπως η Coca-Cola, η Samsung ή η Toyota στην Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία;
Γιατί, επίσης, δεν υπάρχει αντίστοιχη παρέμβαση στις διεθνείς πλατφόρμες, όπως το eBay, όπου πωλούνται δάδες και αναμνηστικά των Ολυμπιακών Αγώνων – συχνά σε υψηλές τιμές και αποκλειστικά για κερδοσκοπία;
Ακόμη κι αν αντιμετωπίζονται ως επενδυτικά αντικείμενα, η συλλογή τεκμηρίων της Ολυμπιακής ιστορίας δεν μπορεί να θεωρηθεί αθέμιτη. Το αντίθετο μάλιστα.
Με αυτήν την παρέμβασή της, η ΕΟΕ ουσιαστικά βάζει αυτογκόλ, αυτοσαρκάζεται και προσελκύει άνευ λόγου αρνητική δημοσιότητα.
Στην περίπτωση του Δήμα, δεν υπήρξε προσωπικό όφελος, αλλά μια πράξη φιλανθρωπίας με βαθύ συμβολισμό.
Τόσο οι συντελεστές της εκπομπής όσο και ο ίδιος ο Ολυμπιονίκης αναφέρθηκαν με σεβασμό στα Ολυμπιακά ιδεώδη και στην υπερπροσπάθεια των αθλητών, η οποία δικαιώνεται όταν οδηγεί στη νίκη και την καταξίωση.
Ουσιαστικά, προσέφεραν δωρεάν προβολή και προώθηση των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο Δήμας δεν αποκόμισε κέρδος (πέρα από την αναπόφευκτη δημοσιότητα), αλλά απέδωσε το σύνολο του ποσού σε φιλανθρωπία. Η πράξη του ήταν ανιδιοτελής και με ξεκάθαρο κοινωνικό και συμβολικό χαρακτήρα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που Ολυμπιακοί θησαυροί δημοπρατούνται για καλό σκοπό. Θυμόμαστε την περίπτωση του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, ο οποίος, με δική του τελευταία βούληση, αποφάσισε να δημοπρατηθούν τα μετάλλιά του ώστε τα έσοδα να διατεθούν σε φιλανθρωπικούς σκοπούς – μια πράξη που συγκίνησε ολόκληρο το Πανελλήνιο.
Αντιθέτως, πραγματικά ατυχής στιγμή υπήρξε η στάση της Ελληνικής Πολιτείας όταν, λόγω αδιαφορίας και αδράνειας εκ μέρους των αρμόδιων οργάνων, επετράπη να βγει σε δημοπρασία το Κύπελλο Μπρεάλ – το ιστορικό έπαθλο που απονεμήθηκε στον Σπύρο Λούη για τον θρίαμβό του στον Μαραθώνιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 1896.
Αντί να διασφαλιστεί η παραμονή του στο Δημόσιο, το κράτος αδράνησε.
Ευτυχώς, το κύπελλο δεν χάθηκε για την Ελλάδα, χάρη στην πλειοδοσία του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, το οποίο και το κατέχει σήμερα.